Jak piszemy: nieprzestrzeganie czy nie przestrzeganie?

Słowo „przestrzeganie” jako rzeczownik odnosi się do aktywności polegającej na ścisłym stosowaniu się do określonych reguł, norm, zasad, praw lub obowiązków. Obejmuje to zachowanie zgodności, poszanowanie i uznawanie obowiązujących wymagań, standardów lub wartości.

Słowo „nieprzestrzeganie” jest rzeczownikiem złożonym (partykuła nie + rzeczownik „przestrzeganie”) i odnosi się do sytuacji, w której określone zasady, normy, regulacje czy obowiązki nie są respektowane lub są ignorowane. Oznacza brak poszanowania i stosowania się do określonych wytycznych, przepisów czy standardów. Można je użyć w kontekście prawnych, moralnych, etycznych lub innych norm, które mają być przestrzegane.

Według zasad gramatyki w języku polskim, partykułę „nie” z rzeczownikami zapisujemy łącznie. Z tego wynika, że prawidłową formą zapisu jest „nieprzestrzeganie”.

Występuje tu jednak wyjątek, który ma zastosowanie tylko wtedy, gdy chcemy podkreślić przeciwieństwo lub zaprzeczyć.

Ortografia i gramatyka w języku polskim może sprawiać wiele trudności, a niepoprane ich zastosowanie może prowadzić do nieporozumień, dlatego zapoznaj się z poniższymi przykładami, by lepiej zrozumieć różnicę między „nieprzestrzeganie” a „nie przestrzeganie”.

Przykładowe zdania z użyciem słowa „nieprzestrzeganie”:

1. Nieprzestrzeganie reguł może prowadzić do poważnych konsekwencji.
2. Uczestnik został zdyskwalifikowany za nieprzestrzeganie regulaminu.
3. Powodem wyrzucenia mnie z pracy było nieprzestrzeganie zasad BHP.

Przykładowe zdania z użyciem wyrażenia „nie przestrzeganie”:

1. To jest nie przestrzeganie zasad, a nadmierna kontrola.
2. Nie przestrzeganie zasad jest trudne, tylko ich zapamiętanie.
3. Gdyby on mówił o respektowaniu praw, a nie przestrzeganiu zasad to byłby lepiej zrozumiany przez słuchaczy.