Trudności w pisaniu to podstawowy objaw dysortografii. Gdy Twoje dziecko ma problem z zapisaniem poprawnie wyrazów oraz nie radzi sobie z opanowaniem zasad ortografii, nie denerwuj się na nie. Postaraj się je zrozumieć. Chcąc pomoc mu poradzić sobie z trudnościami, poznaj waszego wspólnego „wroga”. Niekiedy dysortografii towarzyszą inne zaburzenia, takie jak dysgrafia (problem z pisownią, niewyraźny charakter pisma, szybkie męczenie się pisaniem) lub dysleksja (trudność w nauce czytania i pisania).
Najczęstsze objawy dysortografii
Obserwuj swoje dziecko już od pierwszych dni nauki. To bardzo ważne, by jak najszybciej wyłapać problem. Im wcześniej zaczniesz z dzieckiem pracę pod okiem specjalisty tym lepsze efekty możecie osiągnąć. Zwróć uwagę, przede wszystkim na to, czy i jak często popełnia błędy ortograficzne. Jeśli robi to nagminnie, a jednocześnie zna zasady ortografii, możesz zacząć mieć przypuszczenia, że problemem jest dysortografia.
Kolejne światełko alarmowe pojawia się, gdy Twoje dziecko popełnia błędy podczas zapisywania słów, które inaczej się zapisuje, a inaczej wymawia.
Trzeci aspekt to problem z zapisem podobnych liter. Chodzi tu o mylenie takich liter jak a-o, p-b, d-b, ł-l.
Dziecko z dysortografią może odnosić sukcesy
Panuje pogląd, że dzieci z dysortografią ogólnie mają problemy z nauką. To nie jest prawda. Dzieci z takim zaburzeniem potrafią bardzo dobrze radzić sobie z nauką, mogą nawet brać udział w olimpiadach czy konkursach i odnosić sukcesy. Dysortografia dotyczy tylko ortografii. Im wcześniej ten problem rozpoznasz (z udziałem specjalisty) tym szybciej będziecie mogli wdrożyć odpowiednie działania i terapię.
Przyczyny dysortografii
Nie znamy jeszcze dokładnej przyczyny. Póki co, lekarze nie są zgodni w tym temacie, ponieważ podczas czytania i pisania udział bierze wiele narządów. Ciężko jest stwierdzić, czy problem wynika z wad narządu wzroku, słuchu, czy może motoryki małej. Jako jedną z możliwych przyczyn podaje się wrodzone lub nabyte uszkodzenie ośrodkowego układu nerwowego.
Na rozwój dysortografii wpływ mogą mieć uwarunkowania genetyczne, choroby matki w trakcie ciąży, ale również komplikacje okołoporodowe. Skutków chorób lub powikłań przy porodzie nie jesteśmy w stanie do końca przewidzieć. Jednak wiedząc, że u któregoś z rodziców wystąpiła dysortografia, to możemy domniemywać, że u dziecka też pojawi się ten problem.
Jak uczyć ortografii dziecko z dysortografią?
Przede wszystkim nic na własną rękę. Wszystkie Twoje działania muszą odbywać się pod czujnym okiem specjalisty – psychologa lub pedagoga. Wobec tego na początku udaj się do poradni psychologiczno-pedagogicznej. Tam specjalista, po uprzedniej dokładnej diagnostyce, przygotuje wam zestaw ćwiczeń dopasowanych do potrzeb dziecka. Da Ci też wiele wskazówek, jak postępować z dzieckiem. Zwróci Ci uwagę, abyś uzbroił się w cierpliwość. Karanie też odstaw na bok. Brak szybkich efektów może być dla Ciebie frustrujący, ale denerwując się na dziecko jedynie wywołasz w nim stres. To dodatkowo wpłynie negatywnie na efektywną naukę.
Nauka ortografii przez zabawę
Korzystaj z rysunków, piosenek, wierszyków lub gier, które pomogą dziecku utrwalić zasady ortografii. Dzięki temu z czasem będzie popełniało coraz mniej błędów. Sięgaj też po łamigłówki i zagadki. Zadbaj o częsty i różnorodny kontakt dziecka z ortografią, by również pobudzać jego ciekawość i chęć do nauki. Dużo czytaj z dzieckiem. Co ważne, czytaj Z dzieckiem, a nie dziecku. Chodzi o to, abyś raz Ty czytał jemu, podczas gdy dziecko śledzi czytany tekst, a raz ono Tobie.
Najważniejsze jest zaangażowanie
Praca z dysortografią nie jest łatwa. Wymaga dużo cierpliwości, czasu, różnorodnych metod, ale także wspólnej pracy dziecka, rodzica i nauczyciela. Tylko w takim wypadku możliwe jest osiągnięcie najlepszych efektów.
